విడుమనవో రోలు విడుమనవో వేగ విడుమనవో తల్లి వెఱచీ [1]నీబాలుడు	॥విడు॥
యెన్నఁడు గొల్లెతల యిండ్లు వేమారుఁ జొచ్చి వెన్నలుఁ బాలును [2]వెఱఁజఁడు వన్నెల నీకోప మింత వద్దు నీకు [3]నీయాన కన్నుల నవ్వుల ముద్దుగారీ నీబాలుడు	॥విడు॥
సారెకు పెరుగుల చాడెలూ నేఁడు మొదలూ గోరయై కోలలఁ బగుల మొత్తఁడు కూరిమిలేక నీవు కోపగించఁగాఁ గన్నీరు జోరుగా రాలఁగా నిన్నే చూచీ నీబాలుఁడు	॥విడు॥
చాలు నీకోప మిది సరిలేని మద్దులివి రోలనే [4]యిట్లను విరుగఁద్రోయఁడు మేలిమివేంకటపతి మేఁటి నీకొమాఁరు డిదె కేలెత్తి నీకు మ్రొక్కెడి నిదె బాలుఁడు	॥విడు॥

---

^[1] ‘వెఱచీని + ఈ బాలుఁడు’ అంతటా ఇంతే.

^[2] ‘వెఱఁజండు’ అని పూ.ము.పా.

^[3] ‘నియ్యాన’ రేకు. ‘నీ+ఆన’ ఇదియొక వింత త్రికసంధి. ఈ వాఙ్మయమున అక్కడక్కడ గలదు.

^[4] ‘నీట్లను’ కావచ్చు.