కాలవిశేషమో లోకము గతియో సన్మార్గంబుల కీలు వదలె సౌజన్యము కిందయిపోయినది	॥కాల॥
ఇందెక్కడి సంసారం, బేదెసఁ జూచిన ధర్మము కందయినది, విజ్ఞానము కడకుఁ దొలంగినది, గొందులు [1]దరిఁబడె, శాంతము కొంచెంబాయ, వివేకము మందుకు వెదకినఁ గానము మంచితనంపుఁ బనులు	॥కాల॥
మఱి యిఁక నేఁటివిచారము, మాలిన్యంబైపోయిన- [2]వెఱుకలు, సంతోషమునకు నెడమే లేదాయ, కొఱమాలెను నిజమంతయు, కొండలకేఁగెను సత్యము, మఱఁగైపోయను వినుకులు, మతిమాలెను తెలివి	॥కాల॥
తమకిఁక నెక్కడిబ్రదుకులు, తడఁబడె నాచారంబులు, సమమైపోయిన వప్పుడె జాతివిడంబములు, తిమిరంబింతయుఁ బాపఁగఁ దిరువేంకటగిరిలక్ష్మీ- రమణుఁడు గతి దప్పను కల రచనేమియు లేదు	॥కాల॥

---

^[1] ‘దరెఁబడె’ అని రేకు.

^[2] ‘నెఱుకలు’ అని పూ.ము.పా. యతిభంగము.